Grensoverschrijdend gedrag

Door: Tom van Doormaal

Prachtig, de geboorte van een nieuw buzzwoord. De vraag is: waar komt het vandaan en betekent het iets? Machtsverschillen bestaan altijd, b.v. in de koppeling met genderrollen. Dus waarom gaat dit precies? Is de strijd gericht op dat verschil tussen mensen?

De eerste associatie bij mij is die met Elon Musk, die bij Twitter duizenden werkers ontslaat, terwijl die toch de waarde vertegenwoordigen die hij heeft neergeteld bij de aankoop van het bedrijf. Realiseren we ons de waarde van mensen, in hun samenwerken?

Laten we het simpel houden. We hebben werkgevers en werknemers; de werkgever moet voor een werkvloer zorgen, met behoorlijke verhoudingen. Als daar zorgen over bestaan hebben we personeelszaken, managers, vakbonden en ondernemingsraden, die iets kunnen doen. Er zijn veel regels over, er is jurisprudentie, de vakbonden en de rechters zijn waakzaam. Werken die voldoende?

En ineens hebben we affaires: de Gijs van Dijk affaire, de Arib affaire en nu weer Matthijs van Nieuwkerk affaire. Heeft de politiek daarin een zinvolle rol?

Affaires in de politieke marge

Iedereen bemoeit zich er mee. Er moet onafhankelijk onderzoek plaatsvinden, zegt men, maar ik vind dat niet. Dat deed de Volkskrant al. Pas de regels toe, zou ik zeggen, gedraag je als een goed werkgever, dus luister naar de mensen die voor je werken. Met diverse pleidooien heb ik niet veel moeite: Gerdi Verbeet wil “rolvastheid”. Mariette Hamer wil een “open cultuur”. Niets tegen. Het punt is: hoe kom je daar dichter bij?

Advertentie

Wat betekend ‘via de inhoud’?

Door: Tom van Doormaal

Het woord inhoud weerklinkt overal. Liliane Ploumen wil over de inhoud praten, maar Onno Ruding evenzeer. Vervolgens gaat de discussie over de liegende Rutte, de zieke Omtzigt en alle denkbare combinaties van partijen voor een coalitie.

Ik raak dan de weg een beetje kwijt: waar gaat het over? Ik ben zestig jaar politiek actief, maar snap de betekenis van simpele woorden niet eens.

Inhoud of poppetjes

De fractie had een zoom discussie voor het prepareren van een vervolg van de formatie, j.l. zaterdag. Het woord “inhoud” viel voortdurend, maar wat het nu was? Ik heb er bij aan mogen zitten, maar ik vraag me zeer af of de fractie uit de bijdragen een gedachte heeft opgedaan. Het probleem was Rutte, het probleem was de tactiek in de formatie, de verbindingen op links. Idee van de regie: we gaan de vragen en opmerkingen clusteren… Dus kwamen de ouderen en de pensioenen, de jongeren, de mensen in de zorg, etc. allemaal langs, de groepen waarvoor wij “opkomen”. Is dat ons denken over electorale strategie?

Ik heb al eerder kritiek geuit op het simpele mechanistische denken over doelgroepen en achterbannen. Ik noem het nog maar eens: vermoedelijk is 60% van onze kiezers huizenbezitter, maar het standpunt over de hypotheekrenteaftrek heeft ze niet gehinderd op de PvdA te stemmen. Het verband tussen het stemmen en de korte termijn standpunten van een partij is minder schematisch dan wij graag denken. Het gaat om het “grote verhaal” dat iets te weeg brengt op het niveau van emoties en passies. En wij zijn eerst emotioneel, dan pas rationeel.

Een minderheidskabinet over links

Door: Gerard Bosman

De VVD en zijn leider, Marc Rutte, gijzelt nog steeds de kabinetsformatie. Hij weigert plaats te maken na een motie van wantrouwen van de gehele oppositie en een motie van afkeuring van zijn huidige coalitiegenoten. In het debat over het eindverslag van de informateur Herman Tjeenk Willink liet hij weten niet met andere voorstellen voor een andere bestuurlijke praktijk te komen dan hij de avond daarvoor bij Nieuwsuur had gepresenteerd, op zichzelf al een nieuwe middelvinger naar de Kamer. Na het gesprek met de nieuwe informateur Mariëtte Hamer liet hij opnieuw weten dat er van hem geen andere voorstellen te verwachten zijn. Rutte toont geen enkele empathie voor de slachtoffers van zijn beleid en laat te pas en vooral te onpas weten vooral trots te zijn op de vernietiging van onze verzorgingsstaat en onze democratische rechtsstaat, die onder zijn leiding voortvarend is uitgevoerd. Vlak na de aanname van de motie Klaver/Ploumen over onder meer de versterking van de rechtsbescherming en de toegang tot het recht, stuurde zijn VVD-minister Sander Dekker een brief aan de Kamer waarin hij vasthoudt aan zijn plannen voor verdere ontmanteling van de rechtsbijstand.

Hoeveel middelvingers tegen de Kamer en de burger hebben we nodig om te concluderen dat er teveel is gebeurd om nog opnieuw met Rutte in zee te gaan? Welke prachtige inhoudelijke concessies er ook losgepeuterd kunnen worden van de VVD, ik zie niet op welke wijze onze partij nog geloofwaardig aan een kabinet onder zijn leiding deel kan nemen. Onze partij is nog steeds niet hersteld van het vorige dramatische avontuur met hem, en opnieuw met hem nu in zee gaan, terwijl onze eigen politiek leider wel de ultieme consequentie getrokken heeft uit het toeslagenschandaal, zou wel eens het definitieve einde van onze partij kunnen inluiden. Het mantra van Ploumen en Klaver dat men eerst over de inhoud wil praten mag niet impliceren dat we toch weer in een kabinet onder leiding van Rutte ingerommeld worden. Gelukkig heeft ook Lilianne Ploumen duidelijk aangegeven dat zijn voorstellen volstrekt ‘ondermaats’ waren om het herstel van vertrouwen te komen. Ze legt de bal bij Rutte – maar hij wil niet bewegen, althans niet de goede kant op. Integendeel, hij beweegt de verkeerde kant op. Dan wordt het tijd om duidelijker te zijn, Rutte verstaat geen halve boodschappen – Rutte heeft het zelf onmogelijk gemaakt om het vertrouwen nog te doen herstellen.